Ağaçlandırma, eskiden orman içermeyen arazilere yeni ağaçlar dikme sürecidir. Bu, iklim değişikliğiyle mücadele etmek, kereste sağlamak veya ekosistem hizmetlerini restore etmek gibi çeşitli nedenlerle yapılabilir. Ağaçların iklim değişikliğiyle mücadelede özellikle etkili olmasının nedeni, büyürken CO2'yi emmeleridir.

Antropojenik uzaklaştırmalar, insan müdahalesi yoluyla atmosferden sera gazlarının uzaklaştırılması sürecini ifade eder. Bu, karbon yutaklarının iyileştirilmesi veya biyoenerji ile birlikte karbon yakalama ve depolama (CO2 emisyonlarını yakalama ve yeraltında depolanması) gibi yöntemlerle yapılabilir. Antropojenik uzaklaştırmaların arkasındaki fikir, Dünya atmosferindeki sera gazı miktarını azaltarak iklim değişikliğinin etkilerini azaltmaya yardımcı olabilecekleridir. Bu yöntemler hala incelenmekte ve geliştirilmesine rağmen, gelecekteki iklim eylemi çabalarında büyük olasılıkla merkezi bir rol oynayacaklardır.

Temel yıl veya “baz yıl”, bir kuruluşun zaman içindeki emisyonlardaki değişikliklerini ölçmek ve izlemek için kullanılan bir referans noktasıdır. Temel yıl olarak, bir kuruluş en fazla veriye sahip olduğu veya operasyonlarını en iyi yansıtan yılı kullanabilir. Örneğin, IPCC'nin temel yılı olan 2010, toplam küresel emisyonların 2050'ye kadar net sıfıra ulaşmak için 2030 yılına kadar %45 oranında azaltılması gerektiğini tahmin etmek için kullanılır.

Biyoenerji, bitki materyali, tarımsal atıklar ve ormancılık artıkları (orman hasadı veya temizliğinden kalan üst kısımlar ve dallar) gibi canlı organizmalar tarafından üretilen enerjiyi ifade eder. Yenilenebilir bir kaynak olarak kabul edilir, çünkü (sonlu olan) fosil yakıtların aksine, biyoenerji üretmek için kullanılan malzemeler zamanla yenilenebilir veya yeniden büyütülebilir. Biyogaz ve biyoetanol ve biyodizel gibi biyoyakıtlar dahil olmak üzere birkaç farklı biyoenerji türü vardır.

Etanol ve biyodizel gibi biyoyakıtlar biyokütleden (şeker kamışı veya mısır gibi bitki materyali) yapılır ve benzin ve dizelin yerine kullanılabilir. Günümüzde biyoyakıt kullanımını engelleyen ana faktörlerden biri, benzin ve dizelden yaklaşık% 70-130 daha yüksek olan finansal maliyetleridir.

Biyokütle, hayvan gübresi, mısır, gıda atıkları, bitkisel yağ, algler, odun ve hatta insan kanalizasyonu gibi bitki ve hayvanlardan gelen organik malzemedir.

Biyokütle, ısı veya elektrik üretmek için yakıt olarak kullanılabilir. Aslında biyokütle, 1800'lerin ortalarına kadar toplam yıllık ABD enerji tüketiminin en büyük kaynağıydı. Özellikle yemek pişirmek ve ısıtmak için sıklıkla kullanıldığı gelişmekte olan ülkelerde önemli bir yakıt kaynağı olmaya devam ediyor.

Mavi karbon, kıyı ekosistemlerinde (örneğin mangrovlar, tuz bataklıkları, deniz otları) ve okyanusta canlı organizmalar tarafından doğal olarak yakalanan karbondur. Bu karbon biyokütlede (yukarıya bakın) ve tortularda depolanır.

Karbon yakalama ve depolama (CCS), CO2'yi yakalama ve atmosfere salınmadan önce depolanma işlemidir. CSS teknolojisi, elektrik üretiminde ve çimento üretimi gibi endüstriyel süreçlerde fosil yakıtların yakılmasıyla açığa çıkan CO2'nin %90-100'ünü yakalayabilir. CO2 yakalandıktan sonra sıvı halde sıkıştırılır. Daha sonra boru hattı, gemi veya karayolu tankeri ile taşınır ve depolandığı yere pompalanır.

CCS maliyetli ve hala geliştirme aşamasında olmasına rağmen, IPCC emisyonların azaltılmasına ve küresel ısınmanın sınırlandırılmasına yardımcı olmada kritik bir rol oynayacağına inanıyor.

Karbon kredisi, belirli bir miktarda CO2 veya CO2 eşdeğeri (CO2e) yayma hakkını temsil eden ticarete tabi bir sertifika veya izindir. Bir karbon kredisi, atmosfere salınan veya atmosfere atılan bir metrik ton CO2e'nin önlenmesini temsil eder.

Karbon döngüsü temelde doğanın karbonu yeniden kullanma yoludur. Doğal olarak, karbon atomları Dünya'nın atmosferi, okyanusları ve karada sürekli olarak dolaşır. Karbon döngüsü atmosferdeki CO2 miktarını düzenlemeye yardımcı olur, bu nedenle Dünya ikliminin çok önemli bir bileşenidir.

Okyanusların ve ormanların (karbon yutakları olarak da bilinir) CO2'yi emdiği ve depoladığı yerlerde, volkanlar, fosil yakıtların yanması ve ayrışma (karbon kaynakları olarak da bilinir) gibi şeyler CO2'yi atmosfere geri salar. Bununla birlikte, fosil yakıtların yakılması ve ormansızlaşma gibi bazı süreçler atmosfere emdiklerinden daha fazla CO2 salmaktadır. Bu, doğal dengeyi bozarak atmosferde aşırı CO2'ye yol açar, bu da küresel sıcaklıkları artırarak, okyanus asitleşmesine neden olarak ve gezegenin ekosistemlerini bozarak iklimimizi değiştirir.

Karbondioksit giderme (CDR), CO2'yi atmosferden uzaklaştırma işlemidir. CDR emisyonların tam tersi olduğundan, CO2'yi ortadan kaldıran uygulamalar veya teknolojiler 'negatif emisyonlar' elde etmek olarak tanımlanabilir.

İki ana CDR türü şunlardır: 1. Mevcut doğal karbon giderme süreçlerinin geliştirilmesi (örneğin, yeniden ağaçlandırma ve ağaçlandırma yoluyla) veya 2. CCS veya DAC kullanarak.

Denge, bir kuruluşun veya bireyin yenilenebilir enerji, karbon yakalama ve depolama (CCS) veya yeniden ağaçlandırma gibi şeyler yoluyla eşdeğer miktarda emisyonu azaltan veya ortadan kaldıran proje veya faaliyetlere yatırım yaparak azaltamayacağı sera gazı emisyonlarını telafi etmenin bir yoludur.

Dengeleme ancak emisyonları azaltmak için her türlü çaba gösterildikten sonra yapılmalıdır. Yeşil yıkama suçlamalarından kaçınmak için şirketlerin net sıfır hedeflerine ulaşmak için karbon dengelemelerine nasıl ve ne kadar güvendiklerini düşünmeleri gerekir.

Karbon dengelemesinin şirketlerin emisyonlarını telafi etmek için dış projelere veya faaliyetlere yatırım yapmasına neden olduğunda, karbon ekleme içe doğru döner ve kendi değer zincirindeki projeleri finanse eder. Bunun bir örneği, açık alanlarına ağaç diken bir otel veya kendi taze ürünlerini yetiştiren bir restoran olabilir.

Karbon yutucu, atmosferden serbest bıraktığından daha fazla karbon emen herhangi bir şeydir. Örnekler arasında bitkiler, okyanus ve toprak sayılabilir. Bu karbon emiciler, fotosentez süreci boyunca sürekli olarak karbonu atmosferden çıkarır.

Bir karbon yutucusunun aksine, karbon kaynağı, atmosfere emdiğinden daha fazla karbon salan herhangi bir şeydir. Bunun örnekleri arasında fosil yakıtların yakılması veya volkanik patlamalar sayılabilir.

Karbon vergisi, şirketlerin veya bireylerin salınan her ton sera gazı emisyonu için hükümete ödemesi gereken bir vergidir. Karbon vergileri iki geniş biçimde gelir: bir işletmenin yaydığı emisyon miktarına dayanan bir emisyon vergisi ve benzin gibi sera gazı yoğun mal veya hizmetler üzerindeki vergi.

Karbon vergileri, aşırı hava olayları gibi karbon emisyonlarının gizli veya dolaylı sosyal maliyetlerini ortaya çıkarmayı amaçlamaktadır. Amaçları, fosil yakıtları daha pahalı hale getirmek, bireyleri ve kuruluşları enerji kullanımlarını azaltarak veya daha temiz enerji kaynakları kullanarak emisyonlarını azaltmaya teşvik etmektir.

Karbon ticareti, şirketlerin veya ülkelerin yaydıkları sera gazı miktarı için izin alıp satmasına izin veren bir sistemdir. Karbon ticaretinin arkasındaki konsept, şirketlerin ve ülkelerin çevresel ayak izlerini azaltmaları için finansal bir teşvik oluşturan karbona fiyat koymaktır.

İki ana karbon ticaret sistemi türü vardır: cap-and-trade ve karbon vergisi.

Sınır ve ticaret sistemleri, şirketlerin veya ülkelerin yayabileceği sera gazı miktarını sınırlar (veya “sınırlar”). Bu sınırlar, her yıl her sektöre belirli sayıda ödenek veya “kirletme izni” veren hükümet tarafından belirlenir. Tahsis edilenden daha az sera gazı yayan şirketler, kalan ödeneklerini izin verilenden daha fazla yayan şirketlere satabilirler.

Karbon vergisi, salınan her ton CO2 için sabit bir fiyatın ödenmesi gereken bir politikadır. Bu, fosil yakıtların karbon içeriğini üretim veya ithalat noktasında vergilendirerek yapılır. Amaç, fosil yakıtları daha pahalı hale getirmek ve daha temiz enerji kaynaklarının kullanımını teşvik etmektir.

Hem limit-ticaret hem de karbon vergisi, karbona fiyat koyarak atmosferdeki sera gazı miktarını azaltmayı ve böylece şirketlerin emisyonlarını azaltmaları için ekonomik bir teşvik yaratmayı amaçlamaktadır..

İklim adaleti, iklim değişikliğinin yüklerinin, hafifletilmesinin ve ilgili sorumluluklarının adil ve adil bir şekilde paylaşılması gerektiği fikrini ifade eder. Konsept ayrıca, son derece sanayileşmiş ülkeler ve büyük şirketler gibi iklim değişikliğine neden olmaktan en sorumlu olanların, etkilerinden en çok etkilenenleri ve bunlara uyum sağlamak için en donanımlı olanları desteklemek için ahlaki bir yükümlülüğe sahip oldukları fikrini de dikkate almaktadır.

Karbon nötr genellikle bir organizasyonun, ürünün veya bireyin atmosfere yaydığı karbon miktarı ile çıkarılan veya dengelenen miktar arasındaki dengeyi ifade eder.

Karbon nötr olmak, zaman ve çaba gerektiren, sürekli izleme, raporlama ve zaman içinde emisyonların azaltılmasını gerektiren bir süreçtir.

İklim pozitif olmak karbon negatif olmakla aynıdır, bu da bir kuruluşun net sıfır karbon emisyonlarına ulaştığı ve ayrıca atmosferden ek CO2'yi uzaklaştırması ve böylece iklimi olumlu yönde etkilediği anlamına gelir.

Dekarbonizasyon, genellikle sera gazı emisyonlarını azaltmak ve iklim değişikliğinin etkilerini azaltmak için bir şeyin karbon içeriğini azaltma sürecidir.

Enerji üretimi açısından, dekarbonizasyon sıklıkla kömür, petrol ve doğal gaz gibi fosil yakıtlardan (yakıldığında çok fazla CO2 salan) daha düşük karbon ayak izine sahip daha temiz enerji kaynaklarına (yenilenebilir enerji kaynakları ve nükleer enerji gibi) geçişi ifade eder.

Dekarbonizasyon, ulaşım, binalar ve tarım gibi endüstrilerdeki karbon emisyonlarını azaltma sürecini de ifade edebilir. Bu, elektrikli araçlara geçmek, enerji verimliliğini artırmak ve sürdürülebilir tarım uygulamalarını benimsemek gibi şeyleri içerebilir.

Daha fazla bilgi edinmek ister misiniz? Veri biliminin iklim değişikliğiyle mücadelede nasıl yardımcı olabileceğini ve karbonsuzlaştırma çabalarını nasıl destekleyebileceğini buradan öğrenebilirsiniz..

Ormansızlaşma, doğal süreçler veya insan faaliyetleri yoluyla ormanların kaldırılmasını ifade eder. Ormanların Dünya'nın sıcaklığını düzenlemede ve atmosferden CO2'yi emerek iklim değişikliğini azaltmada çok önemli bir rol oynadığından, ormansızlaşma sera gazı emisyonlarına önemli ölçüde katkıda bulunur.

Ormansızlaşma, ormanlık alanların tarıma dönüştürülmesi, kereste ve diğer orman ürünlerinin çıkarılması ve altyapının geliştirilmesi gibi faaliyetlerden kaynaklanabilir. Yangınlar ve fırtınalar gibi doğal olaylardan da kaynaklanabilir.

Ormansızlaşma, vahşi yaşam için habitat kaybı, ekosistemlerin bozulması ve orman temizliği ve yakılmasından kaynaklanan sera gazlarının emisyonu dahil olmak üzere birçok olumsuz etkiye sahip olabilir. Ek olarak, ormanlar Dünya'nın sıcaklığını düzenlemede ve atmosferden karbondioksiti emmede hayati bir rol oynadığından iklim değişikliğine daha da katkıda bulunurlar.

Ormansızlaşma ve etkilerini ele almak için, sürdürülebilir arazi kullanımını teşvik eden ve ormanların korunmasını ve restorasyonunu destekleyen politika ve uygulamaları uygulamak önemlidir.

Doğrudan hava yakalama (DAC), CO2'yi enerji üretimi veya çimento üretimi gibi endüstriyel süreçler tarafından salındıktan sonra yakalamak yerine doğrudan havadan yakalayan bir teknolojidir. Teknoloji, CO2'yi emmek için filtreler (veya diğer ortamlar) kullanır ve daha sonra depolama için sıvı bir forma sıkıştırılır.

DAC, havacılık ve uzun mesafeli taşımacılık gibi karbondan arındırılması zor olan belirli sektörlerin emisyonlarını azaltmak için kullanışlıdır. Emisyonları azaltmanın nispeten pahalı bir yolu olduğu düşünülse de, DAC teknolojisi hala test edilmektedir ve daha da geliştirildikten ve yaygın olarak kullanıldıktan sonra finansal olarak daha uygun bir seçenek haline gelebilir.

Enerji geçişi, fosil bazlı enerji kaynaklarını kullanmaktan 2050 yılına kadar düşük veya sıfır karbonlu bir sistemde çalışmaya küresel, kademeli geçiştir.